Showing 18001 words to 21000 words out of 40625 words

Chapter 7 - KADANGAREN BAKIN TULU COMPLETE BY NARNAH KANWAR SOJA.txt

24 Oct 2025

377

kana nannade da littafi. Ba ka wasa da kowa sosai. Me yasa?”


Rayyan ya ɗaga kai ya dubeta, cikin murya mai taushi ya ce:
“Sumayyah, rayuwa ba wasa bace. Ina da burina — in zama likita, in taimaka wa mutane. Ina ganin duk wani lokaci da na ɓata a banza tamkar asara ne.”


Sumayyah ta gyada kai:
“Hmm, na gane. Ni ma ina da burin zama pharmacist, amma ina jin tsoron rashin nasara.”


Ya ɗan yi dariya kadan:
“Kada ki ji tsoro. Ki dogara ga Allah, ki dage da karatu. Ni ma zan taimaka miki idan akwai inda kike buƙatar taimako.”


Wannan magana tasa ta yi murmushi sosai, zuciyarta ta ji sanyi. Tun daga wannan rana suka fara zama tare — a class suna kusa da juna, a break suna ƙarƙashin bishiya suna hira, a library suna tare suna karatu.


Abokan su ma suka fara lura:
“Wannan Rayyan da Sumayyah ba a raba su yanzu.”


Rayyan ya san duk wata abota tsakanin su cike take da gaskiya da ilimi. Ba soyayya ba ce irin ta banza, amma wata dangantaka ce mai cike da tsafta wadda zata iya zama ginshiƙi a gaba


Rayyan ya dawo daga makaranta da jakarsa a hannu, gumi na keto masa saboda gudun tafiya. Bai samu natsuwar shigowa ba, sai ya tarar da ihu a falon.


Hajiya Zulaihah tsaye, ta tattare kuɗi a hannu tana nuna Rayyan da yatsa.


“Ga shi nan! Na kama shi! Daga makaranta yake dawo da satar kuɗin gidan nan. Ai na jima da faɗa maku, wannan yaro ba zai taɓa zama nagari ba. Sai dai a sa ido, ko yau sai ya tona asirin kansa!”


Mahaifinsa ya kasa magana, zuciyarsa ta yi nauyi. Ya zuba wa Rayyan ido kawai, amma ba ya iya tsayawa tsayin daka.


Rayyan ya durƙusa ƙasa, hawaye na bin kumatunsa.
“Wallahi Daddy… ban taɓa ɗaukar kuɗi ba! Wallahi ban sani ba…”


Sai dai Zulaihah ta yi tsalle ta kafe shi da magana:
“Ka yi shiru! Lallai yau sai an hura da huru mai tsanani. Na rantse ba zan sake jure maka ba. Idan ba ka ji ba, sai na tabbatar ka fuskanci hukunci!”


Mahaifin ya runtse ido, yana jin tamkar duniya ta yi masa nauyi. Bai iya kare ɗansa ba, domin ta gama mallake shi cikin hannun kishiyar uwa.


Rayyan ya sunkuyar da kai cikin kuka mai sauti, zuciyarsa ta fashe da tunani:
“Me yasa kullum ni ake zargi? Me yasa Daddy ba ya tsaya tsayin daka a kaina? Ina mahaifiyata? Ko ni ba ni da gata?”




Rayyan ya durƙusa yana kuka, jikinsa na rawa. Zuciyarsa ta cika da tsoro, amma ba zai iya cewa komai ba. Zulaihah ta zaro idanu tana tsawata masa cikin mugun murya:


“Na ce yau sai ka fitar da kuɗin nan! Ko da kuwa ka haɗiye su a cikin hanjinka ne, sai an hura maka har sai sun fito! Daddy ɗinka ba zai tsira ba daga hannuna, ba kai ba kowa ba!”


Nan ta ɗaga hannu ta ɗauki wayarta ta kira:
“Iro! Ka shigo yanzu, ka kawo min hanyar hukunta wannan ɗan yaro mai musu.”


Bai jima ba sai ga wani dogo, jabgaggen tsohon soja, baki fat da kallo mai firgitarwa ya shigo. Idonsa jajaye kamar mai shan jini. Yana shiga ya tsaya kamar dutsen tsaye.


“Yallabaiya… me kike so?” Ya ce da muryar da ta fi ƙarfin karfe.


Zulaihah ta ɗaga hannu tana nuna Rayyan.
“Ka tafe da shi! Ka huce masa da wuta. Ka bashi huro har sai ya fitar da gaskiyar inda ya ɓoye kuɗin Daddy! Na gaji da wannan rainin hankali!”


Rayyan ya zuba ido yana kallonsu, zuciyarsa na harbawa kamar za ta faso ƙirji. Yana jin numfashinsa yana rikicewa, hawaye na sauka daga idanunsa. Ya buɗe baki zai yi magana—




to be continued





🦎🦎 KAƊANGAREN BAKIN TULU 🦎 🦎
BY
NARNAH ƘANWAR SOJA





Follow my Wattsp group 👇👇👇

https://chat.whatsapp.com/C1fwfKiUPGgJQTONvJGjqN?mode=ac_t



08101235739
BUNUS PAGE
300 only

*https://www.facebook.com/61556643936657/posts/122103978398221464/?substory_index=1596987511055341&mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v
💪 *JAJIRTATTU WRITER'S ASSOCIATION*💪 ✍️
*(J.W.A)*
_Rubutu baiwa ce daga Allah, jajirtattu ne kawai kan iya amfani da wannan ƙasaitacciyar baiwa su sauya tunanin al'umma cikin sauƙi_.✏️


🦚🦋THE NOBLE WRITER'S TEAM🦋🦚


(🦚✊DEDICATION IS OUR STRONG✊🦚)







GARGAƊI


Ban yarda ba , kuma ban amince a juya min labari ko a sauya ta zuwa audio ba tare da amincewa ta ba ,
********

بسم الله الرحمن الرحيم اللهم صل على سيدنا محمد وعلى اله وصحبه اجمعين والحمد لله رب العالمين ♥️



PAGE 14 / 15
08101235739










TUNATARWA


Assalamu alaikum jama'a masu bibiyar wannan littafin, Nagode sosai da kuka min uzuri na wasu kwanaki Wallahii kuna raina ,duk motse sai na tuna cewa akwai hakkin ku akaina , Nagode sosai tabbas rayuwar akwai abubuwa da zai dakatar da kai ko saka cikin wani busy da har ƙwaƙwalwa ka sai ya buga Nagode da wannan uzuri naku ,Allah ya bar zumunci...






SUHAYL


Kafin ya ƙarashe, sai ihu da gurnanin da ba su da tushe suka yankar da tunanin zuciyarsa zuciyarsa ta buga kamar za ta tsage, hannunsa ya tsaya cikin iska, idonsa ya yi ja kamar yana hango wani abu da bai dace ba…




Ihun da ya ji bai yi kama da na mutum ba, bai kuma yi kama da na dabba ba kamar wani abu ne tsakanin ruhi da ɗan adam. Gabansa ya faɗi, amma zuciyar jarumtarsa ta matsa shi gaba. Ya ɗaga ƙafafunsa da nauyi kamar an ɗaure su da sarƙa, ya tsaya cak yana mai ƙoƙarin fahimtar daga inda sautin ya fito, iska ta buso daga bakin kogin da ke gefen tsibirin, ta kwarara tana ɗauke da wani ƙamshi mai nauyi kamar jini da ƙanshi ganye kogin ya fara motsawa da kansa, tamkar ruwa yana da rai a hankali ya ji muryar mace, mai taushi amma tana ƙara sanyi a ƙashin bayansa:


"Suhayl ! Suhayl!! Suhayl!!!.
Hannu ya kai kunnen sa, yana ƙoƙarin rufe wannan kiran, amma sai ihu ya sake tashi daga cikin kogin — ihu mai kama da na jaririya da ake yankar numfashi da shi.


Kafin ya iya ɗaukar mataki, sai kogin ya fara jujjuyawa, yana tasowa sama tamkar rijiya da aka tayar da taƙi. Ruwa ya rinka ɗagawa da kwarara har ya zama kamar hoton fuskar yarinyar nan da ta rasu. Idanunta suka yi haske kamar taurari, tana murmushi gare shi amma cikin murmushin akwai zafi.


Suhayl ya durƙusa, hawaye suka cika idonsa, zuciyarsa ta yi rauni:


“Inna lillahi wa inna ilaihi raji’un… wannan kuwa wane irin jarabawa ne? Ruhu ko mafarki?” nan take, gurnanin ya koma ƙara mai tsanani, iska ta kwashe ƙura ta buga shi, ya fāɗi ƙasa kamar an ture shi yana kwance yana shafar ƙirjinsa, yana neman numfashi…amma kafin ya tashi, sai ya ji hannun sanyi kamar kankara ya taɓa gefen wuyansa.




Gaban ruwan ya tsaya cak. Cikin wani walƙiya mai launin azurfa sai wata mata ta bayyana. Farin kaya ne jikinta, yana yalwawa kamar hazo, yana walƙiya kamar wata baiwar aljanna. Fuskarta kuwa? Kyakkyawa ce da idan mutum ya kalle ta sau ɗaya, sai zuciya ta kasa mantawa da ita har abada.


Sai ta tunkaro shi a hankali, ƙafafunta basu taɓa ƙasa ba, kamar tana shawagi bisa iska. Idonta ya cika da annuri, amma a ciki akwai wani baƙin asiri da ba za a iya fasalta shi ba.


“Suhayl… ɗana… ka tsaya,” ta faɗa da murya mai sanyi wacce ta huda ƙirjinsa tamkar kararrawa zuciyarsa ta tsaya, jikinsa ya yi sanyi, hannunsa na rawa ,bai san lokacin da ya durƙusa ba, yana ƙoƙarin fahimtar ko mace ce ko ruhi.


Nan da nan ta miƙa hannunta, ta dafa ƙirjinsa da tafin hannunta mai sanyi kamar kankara a lokacin da ta taɓa shi, sai zuciyarsa ta yi wani irin bugu, kuma nan take ya ji zafi ya ratsa shi.


Ya zaro ido, ya ga zane ya bayyana a ƙirjinsa — zane irin na hallitta, mai siffar wani tsuntsu da fuka-fuki a rufe, amma idanunsa biyu suna walƙiya da ja kamar wuta.


“Inna lillahi…” ya furta cikin firgici, jikinsa na karkarwamatar ta murmusa, ta daga hannunta ta nuna gabas. Idonta ya cika da nuni, tamkar tana cewa: “can ne hanyar ka, can ne gaskiyarka, ka tunkari gabas.”


Kafin ya iya magana, sai iska ta kwace farin kayan jikinta ya rufe idonsa, a cikin ɗan lokaci ta ɓace – ɓatt! – babu alamunta a tsibirin.


Suhayl ya farka daga firgici, yana haki kamar wanda aka tunkuɗa daga cikin ruwa. Yana taɓa ƙirjinsa, yana jin zane ɗin da ta bari ya tsaya masa da gaske.


Hawaye suka taru a idonsa, zuciyarsa ta cika da tambaya:“Wacece wannan? Uwa ce ko mala’ika? Ko kuma jarabawar tsibiri ce? Amma ta kira ni ‘ɗana’… Ni ɗan wace uwa ce a doron ƙasa?”







MASARAUTAR KANO
AL QAMAR
GABATARWA: MASARAUTAR SULAIMANU


Masarautar Sulaimanu tana a bakin ƙasa, garin Kano — babban masarauta mai madogara, gadoji masu faɗi, da zauren sarauta mai kololuwa. A zahiri ana girmama mai gidan: jaka mai daraja, masarautar ta yi suna cikin kwarjini. A zahiri kuma, talakawa na fama da haraji mai nauyi, jami’ai masu karfi suna yi wa mutane zalunci, kuma an rufe bakin masu adawa.



IYALI: GIDAJEN MASARAUTAR SULAIMANU (Roster)
. Emir Sulaimanu, mai karfin mulki, sarauta ta gargajiya, yana da ƙarfin son mulki. A fili yana nuna girma, amma a bayan fage yana da tsananin kishin iko da kishi.
Yana dafawa neman karuwar iko ta kowanne hali; yana ƙyama ga duk wanda zai kawo ƙarƙashin sa.
. Hajiya Binta (Uwargidan Emir)
Kyakkyawa, mai tausayi,Rike da sirrin rayuwa:.
. Crown Prince Idris, Ƙara mai takobi — son karɓar mulki da sauri. Yana da kishiya ga duk wani sabon haihuwa da zai iya rage matsayinsa makirci: Zai yi komai don hana wani gado ya ci nasara.
Princess Amina, Tausayi, ilimi, abokiyar talakawa — ta fara jin rashin daidaito na masarauta.
Waziri Musa (Babban Waziri Mai kutse, mai riba daga haraji, yana gudanar da ayyukan asiri Shi ne babban dafa makirci a masarauta; yana sarrafa jami’an tsaro.
. Dogo Ibro (Kaptin na ‘Yan Tsaro,Jabɓa, mai bin umarni, tsanani: Aiki da Wazirin Musa; shi ke jagorantar hukunci.
Maid (Ungozoma) Mai kirki, sanin sirri; ita kadai ke da ilmin haihuwa na sarauta.


***********
BASHIR


Fara Tafiyar Bashir


Bashir ya tsaya bakin ƙauyen, iska tana kadawa a sannu kamar tana rera masa waƙar ban kwana. Ya runtse idonsa, zuciyarsa na bugawa da ƙarfi, zuciyar da ke cike da tambayoyi marasa amsa.


“Ina zan dosa?” ya tambayi kansa a hankali, murya na rawa kamar mai shirin fashewa da kuka. Amma babu wanda zai ba shi amsa, sai shiru da ƙarar tsuntsaye na sama.


Ya dube hanya ta gaba, babu alamar gari, babu alamar mutum, sai wani ƙasa mai fadi da dogayen bishiyoyi suna karkarwa kamar masu ɓoye wani sirri. Ya yi nufin komawa baya, amma zuciyarsa ta tuna masa da kalaman Mallam Sambo:
“Kai ka zama tamkar mai tafiya a sahara — ba komai ya kamata ya mayar da kai baya. Ka je, Allah yana tare da mai gaskiya.”






Wani irin zafi ya mamaye zuciyarsa, amma sai ya daura hannu a ƙirjinsa ya ce da kansa:
“Na amince da kaddara. Na amince da tafiya. Idan mutuwa ce, to a hanya zan riske ta, amma ba zan tsaya nan da tsoro ba.”


Ya ɗora ƙafafunsa a hanya. Ƙafar farko ta ji kamar tana sauka a kan duwatsu masu zafi, ƙafar biyu ta zama kamar tana nutsewa cikin rairayi. Amma ya dage. Kowane mataki da ya ɗauka yana jin kamar yana raba kansa da tsohon rayuwarsa.


Wani hadari ya fara kunno kai daga nesa, gajimare sun rufe rana, iska ta fara busa ƙarfi kamar tana gwada jarumtarsa. Sai ya ɗaga kai ya dubi sama cikin ƙarfi ya ce:


“Ya Allah, idan wannan hanya ce da za ta kai ni ga alkhairi, ka bani ƙarfin zuciya. Idan kuma bala’i ne, ka bani juriya.”


Sai ya cigaba da tafiya, cikin tsoro da ƙarfin hali a lokaci guda — zuciya ɗaya tana kuka, zuciya ɗaya tana addu’a.








Bayan wasu kwanaki Bashir ya ci gaba da tafiya a kan hanya, zuciyarsa cike da tunani da rashin tabbaci. Rana ta yi zafi, ƙasa ta yi dumi kamar za ta ƙone ƙafafunsa, amma bai tsaya ba — ya ci gaba da tafi.


Ba zato ba tsammani, a nesa sai ya hango wata mota mai sauri tana taho kamar iska. Kansa ya ɗauki hankali — amma mota ta ratsa masa a gefen hanya! Direban bai lura da shi ba; motar ta ja sanyi, ta yi ƙusoshi, ta juya sai ta buge shi da ƙarfi.


Fannin ƙasa ya yi ƙasa da ƙasa: ƙarfe ya buga ƙashin ƙafarsa, jikin sa ya jujjuya kamar kayan da aka murƙushe. Sai ƙara mai ƙarfi — ƙarar ƙarfen mota, ihu na mutane, murmushi na girgiza. Bashir ya faɗi kamar mattace; numfashinsa ya yi rauni, zuciyarsa na gudu kamar za ta ƙare.


Hannayensa suka yi laushi, ya ji zafin jini a fuska. Idonsa ya yi ja sai ƙaran hayaniya ya rufe duk abin da ke kusa. A ransa ya yi tunanin Noor, maganar Mallam Sambo, alkawarin da ya ɗauka — duk sun ratsa a ciki kamar ƙunci. Ya yi ƙoƙarin yin magana, amma murya ba ta fita.




Motar ta tsaya a tsakiyar hanya, sai ƙarar ƙafafun maza biyu suka yi kamar mai bacci ya tashi. Sun fito daga gefe — matakan su masu hanzari, sun tsaya kusa da Bashir. Fuskar su kyakkyawa ce, kamar samari na birni, amma idanunsu sun nuna mamaki da tashin hankali.


Daya daga cikinsu ya tsaya a ƙafa, ya kalli Bashir da dare-daren rai. Jinin ya yi ta zubo daga jikinsa, ya manne kafafunsa da ƙasa. Bashir kuwa — ba ya iya motsawa, idonsa na kallon sararin sama kamar wanda baya ganewa. Gaba ɗaya jikinsa ya yi sanyi kamar an kurɓaɗe masa ruwan rai.


Sauran saurayi ya yi sauri ya cire riga, ya matse ƙirjinsa da lumshe ido — a hankali ya binciki bugun zuciyarsa, yana jin numfashi. Amma har yanzu Bashir ya kasa tashi, bakinsa na ƙoƙarin magana, sai sunansa ya fita ne kawai:
“Noor… Mallam Sambo…”


Wani daga cikin matafiya ya danna mahaɗin wayar sa, yana ƙoƙarin kira wani mai motar daka, amma a wannan hanya babu wayar hannu mai karɓa sai a duk wani latse ne. Saurayin da ke duba Bashir ya mike ya kalli saman motar, sai ya juya ya ce da sautin damuwa:
“Ka dawo nan! Mu ɗauke shi mu kai shi asibitin gari — ko kuma mu samu abin ɗaukar sa!”


A lokacin, fuskar daya daga cikin maza biyu ta sauya — a cikinta akwai ƙarfin halin kai da tausayi. Ya timid da cewa ba za su iya barsa a nan ba. Ya kawo hannunsa ya rufe idon Bashir da sauri, yana duba idonsa, sannan ya rufe hancinsa domin ya ji numfashin sa. Sai ya juye ya kalli abokin sa yana cewa:bl
“Yaro ne daga wani ƙauye? Ko ɗan wani malami? Mu ɗauke shi cikin mota. Ni zan zauna a gaba in duba hanyar.”


Sun ɗaga Bashir cikin ƙoƙari, jini na zuba a kafadarsu, sai ragargazawa ta yi mana. Bashir ya ji ruwan ƙafa yana zame masa, sai zuciyarsa ta yi wasu ƙananan bugun da suka soma dawo masa hankali. Ya ji kamar wani yana rike hannunsa — sautin ƙwallon zuciyarsa ya koma kadan; amma bai iya tsayawa ba tukuna.






Ɗaya daga cikin matasan ya lanƙwasa kansa ya yi addu’a cikin ransa; ya jefa Bashir a motar da saurin gaske. Motar ta tashi, ƙaurace-ƙaurace ta bar ƙasa tana fasa ƙura. cikin mota, Bashir ya fara motsawa kankane, idonsa na buɗewa a hankali — yana ganin fuskar wanda ya aje hannunsa kusa da nasa, idon sa cike da tausayawa, yana jin muryar mai kuka cikin rassan magana:
“Ka tsaya! Ka kwanta! Ka yi haƙuri! Mu ke tare da kai, ba za mu bar ka ba…”


Amma zuciyar sa ta na sake raguwa; duniya ta fara ninkuwa. Kuma a lokacin da motar ta yi hanzari ta shiga cikin karkara, Bashir ya sake faɗin sunansa da ƙarfi:
“Noor… Mallam Sambo… kada ku bar ni…”


Sannan duhu ya rufe idonsa numfashi sa ya tsaya chakk idon sa suka kafe a sama.....





Abubuwan tambaya


Shin suwaye suka kaɗe Bashir da mota ?


ina suka dosa ?


Shin zai rayu ko zai fita cikin wannan lamari na labarin mu ?


Waye SUHAYL?


ina kaina tambaya nan idan na zauna shin waye shi?


ya zai kuɓuta daga wannan dajin ?


shin ma zai rayu yakai ga matakin ko nasara ?


Gidan sarauta ya shigo cikin lamarin mu ya zata kaya?


ina labarin Rayyan da Abdul ?


Chakwakiya iya chakwakiya salo iya salo, tafiya ta fara tafiya wanan amsasoshin suna nan a tare da wanan littafin in Sha Allah


mujeee zuwa.








to be continued




🦎🦎 KAƊANGAREN BAKIN TULU 🦎 🦎
BY
NARNAH ƘANWAR SOJA





Follow my Wattsp group 👇👇👇

https://chat.whatsapp.com/C1fwfKiUPGgJQTONvJGjqN?mode=ac_t


GARGAƊI


Ban yarda ba , kuma ban amince a juya min labari ko a sauya ta zuwa audio ba tare da amincewa ta ba ,
********

بسم الله الرحمن الرحيم اللهم صل على سيدنا محمد وعلى اله وصحبه اجمعين والحمد لله رب العالمين ♥️



PAGE 16/17
08101235739









KANO
Daren Kano ya

Leave a Review

You cannot submit review untill you Register or login